Głębocki Józef (1856–1903), poseł na sejm pruski i do parlamentu Rzeszy. Ur. 19 III w Psarskiem, pow. śremski, z Jana i Wiktorii Żórawskich. Ojciec jego był plenipotentem w majątku Fr. Kwileckiego. Chłopiec uczył się w szkole podstawowej, później ukończył poznańskie gimnazjum pod wezw. Marii Magdaleny. W l. 1875−80 studiował historię i geografię na Uniw. Wrocł. Następnie osiadł w Czerlejnie w pow. średzkim, a później w Kórniku, gdzie zaczął brać czynny udział w życiu społeczno-politycznym. W r. 1893 obrano go posłem do sejmu pruskiego z okręgu średzko-śremsko-wrzesińskiego. W r. 1898 ponadto został posłem do parlamentu Rzeszy z pow. śremskiego. W r. 1896 na krótko objął redakcję „Dziennika Poznańskiego” po śmierci Franciszka Dobrowolskiego. W wystąpieniach parlamentarnych, po pokonaniu pierwszych trudności językowych, stosował mocny, nieustępliwy ton. Okazała postać i doniosły głos ułatwiały mu zadania mówcy. Nie był wprawdzie błyskotliwy w przemówieniach, ale porywał uczuciem i siłą przekonania. W dyskusjach bronił polskiego stanu posiadania ziemi, kilkakrotnie przemawiał za zniesieniem Komisji Osadniczej; występował przeciw szykanom pocztowym i funduszom dyspozycyjnym w erze wszechmocy hakatycznej. Pełnił też obowiązki sekretarza Koła polskiego w Sejmie pruskim i zapewne z tej racji pisywał artykuły sprawozdawcze do prasy poznańskiej i zakordonowej. Na częstych wiecach porywał żarem wymowy. Zm. nagle 28 XI 1903 na udar mózgowy.

Komierowski R., Koło polskie w Berlinie 1875–1900, P. 1905; Książka jubileuszowa „Dziennika Poznańskiego”, P. 1909; – „Kur. Pozn.” 1903 nr 273 i n.; „Dzień. Pozn.” 1903 nr 273 i n.

Witold Jakóbczyk